Wpisy

Opublikowane w

Dlaczego dzieci zapominają o zasadach ruchu drogowego?

W czwartkowe przedpołudnie miałem przyjemność wziąć udział w niezwykłym spotkaniu z uczniami klas 1-3 jednej z naszych szkół podstawowych w Nowej Hucie. Jako przedstawiciel organizatora Rady Dzielnicy XVIII Nowa Huta a równocześnie rodzic, patrzyłem na te zajęcia z podwójnej perspektywy. Wraz ze Strażą Miejską przypominaliśmy dzieciom podstawowe zasady poruszania się w ruchu drogowym, a także podkreślaliśmy znaczenie elementów odblaskowych. Czym jednak byłoby takie wydarzenie bez głębszej refleksji?

Samochodowe dzieciństwo – czy odbieramy dzieciom praktykę?

Dzisiejsza rzeczywistość znacząco różni się od tej, którą pamiętam z własnego dzieciństwa. Jeszcze nie tak dawno codzienny spacer do szkoły był normą, a dzieci oswajały się z zasadami ruchu drogowego „w terenie”. Dziś, w dużej mierze ze względu na brak rejonizacji i konieczność dowożenia uczniów do szkół znajdujących się daleko od miejsca zamieszkania, poranki wyglądają inaczej. Rodzice – z troski o bezpieczeństwo – przywożą dzieci samochodami pod same drzwi szkoły. W efekcie najmłodsi coraz rzadziej mają okazję korzystać z wiedzy wyniesionej z przedszkola.

Ta troska, choć uzasadniona, ma swoje konsekwencje. Obserwując dzieci uczestniczące w zajęciach, zauważyłem, że pierwszoklasiści pamiętali znacznie więcej o zasadach przechodzenia przez jezdnię czy rozpoznawaniu znaków drogowych niż ich starsi koledzy z trzecich klas. Dlaczego? Odpowiedź jest prosta – brak praktyki. Bez regularnego ćwiczenia w realnych warunkach wiedza zanika, ustępując miejsca rutynie podróży samochodem.

Bezpieczeństwo na drodze zaczyna się w szkole (i w domu)

Edukacja drogowa to nie tylko kwestia przepisów, ale także praktycznych umiejętności. Dlatego tak ważne są zajęcia, w których dzieci mogą przypomnieć sobie zasady poruszania się po przejściach dla pieszych czy na skrzyżowaniach z sygnalizacją świetlną.

Jako rodzic doskonale rozumiem, że często nie mamy innego wyjścia. Wygoda i bezpieczeństwo naszych dzieci są priorytetem, a dowożenie do szkoły samochodem bywa koniecznością. Warto jednak zastanowić się, jak możemy wspólnie – rodzice, szkoły i instytucje lokalne – przeciwdziałać zanikaniu wiedzy, która w sytuacji kryzysowej może uratować życie.

Inicjatywy takie jak te, w których miałem przyjemność uczestniczyć, są niezwykle potrzebne. Pozwalają dzieciom na nowo oswoić się z zasadami ruchu drogowego, przypominając im, że bezpieczeństwo na drodze zależy od ich świadomego zachowania. Kolorowe odblaski, które rozdaliśmy na zakończenie zajęć, to symbol – mały gest, który może mieć ogromny wpływ na ich widoczność i bezpieczeństwo.

Edukacja drogowa jako stały element wsparcia szkół

Widząc entuzjazm dzieci i zaangażowanie nauczycieli, utwierdziłem się w przekonaniu, że edukacja drogowa powinna być stałym elementem programu wsparcia szkół przez Radę Dzielnicy. Wspólnie możemy zadbać o to, aby takie zajęcia odbywały się regularnie, przypominając dzieciom o podstawowych zasadach ruchu drogowego.

Nie chodzi tylko o teorię – musimy dawać dzieciom narzędzia, które pomogą im wykorzystać wiedzę w praktyce. Być może warto rozważyć organizację lokalnych spacerów edukacyjnych czy symulacji ruchu drogowego w bezpiecznych warunkach?

Jako rodzic i przedstawiciel Rady Dzielnicy będę wspierał takie inicjatywy z całych sił. Wierzę, że edukacja drogowa to inwestycja w przyszłość – naszą i naszych dzieci. Bo bezpieczeństwo na drodze zaczyna się od nas wszystkich – małymi krokami, które prowadzą do wielkich zmian.

Dbajmy też o to, by nasze dzieci mogły rozwijać nie tylko wiedzę, ale także umiejętności praktyczne. To od nas zależy, czy będą potrafiły korzystać z nich w życiu codziennym.

Opublikowane w

Planowanie przestrzeni – o lokalnej tożsamości, której nie wolno zgubić

Nadzieja i obawy wobec planowania przestrzeni

Kiedy czytam o powstaniu komisji, która ma zadbać o jakość przestrzeni miejskiej, pojawia się we mnie zarówno nadzieja, jak i obawa. Nadzieja, bo może w końcu uda się wprowadzić mądre i zrównoważone planowanie w naszym mieście. Obawa, bo zbyt często widzę, jak planistyczne wizje pięknie brzmią na papierze, ale w realizacji rozmijają się z potrzebami lokalnych społeczności.

Dziedzictwo ziem przyległych do Nowej Huty

Jako mieszkaniec Nowej Huty i radny Dzielnicy XVIII, z niepokojem patrzę na plany dotyczące terenów przyległych do naszej dzielnicy. Są to obszary, które mają swoją historię – dłuższą i bogatszą niż sama Nowa Huta. To ziemie, które przez wieki żyły własnym rytmem, tworzyły swoją unikalną kulturę i wspólnoty. Czy nowoczesne planowanie weźmie to pod uwagę? Czy przypadkiem nie zatarta zostanie ich tożsamość w pogoni za zabudową szeregowych osiedli, niskich bloków czy wielkopowierzchniowych hipermarketów?

Wizja przyszłości – centrum wspólnoty, nie anonimowa zabudowa

Marzy mi się wizja planowania, które zachowa to, co najcenniejsze. Tereny podmiejskie Nowej Huty powinny być miejscem, gdzie lokalna tożsamość będzie wzmacniana, a nie spychana na margines. Dlaczego nie stworzyć tam przestrzeni przypominającej małomiasteczkowy rynek? Centrum wspólnoty – pełne usług, miejsca spotkań, organizacji wydarzeń i integracji międzypokoleniowej. To nie musi być wielka inwestycja, ale przemyślana i wkomponowana w lokalny kontekst przestrzeń, która służy zarówno dzisiejszym, jak i przyszłym mieszkańcom.

Ostrzeżenie przed deweloperską unifikacją

Nie możemy pozwolić, by te ziemie stały się kolejnym polem deweloperskich eksperymentów, które zacierają lokalny charakter na rzecz anonimowej zabudowy. Planowanie przestrzeni nie powinno oznaczać odgórnej uniformizacji, lecz uwzględnienie historii i specyfiki miejsca. To, co stworzymy dziś, wpłynie na kolejne pokolenia. Czy chcemy, by nasza lokalna kultura i tożsamość przepadły w cieniu wielkich marketów i osiedli bez duszy?

Apel o mądre i zrównoważone planowanie

Jeśli komisja MKUA ma działać na rzecz jakości przestrzeni miejskiej, liczę, że wsłucha się w głos mieszkańców i weźmie pod uwagę lokalne uwarunkowania. Planujmy mądrze, z szacunkiem dla przeszłości i wizją na przyszłość. Tylko wtedy nasze miasto, a szczególnie tak wyjątkowa dzielnica jak Nowa Huta, zachowa swoje unikalne piękno.

Opublikowane w

Przystanek PKP Kościelniki – Sukces Inwestycji, Porażka Bezpieczeństwa?

Przystanek PKP Kościelniki – Sukces Inwestycji, Porażka Bezpieczeństwa?

Kilka lat temu, kiedy rozpoczęły się pierwsze rozmowy o budowie nowego przystanku PKP w Kościelnikach, mieszkańcy mieli nadzieję, że stanie się on punktem zwrotnym w rozwoju tej zaniedbanej przez dekady części Krakowa. Początkowe plany zakładały lokalizację w okolicach ul. Igołomskiej i Czeczeńskiej – w pobliżu głównej arterii komunikacyjnej Nowej Huty. Z czasem jednak, na wniosek mieszkańców, lokalizację zmieniono na rejon ul. Pysocice. Decyzja ta budziła wiele kontrowersji, a dziś wydaje się jeszcze bardziej niezrozumiała.

Dlaczego? Przeniesienie przystanku z miejsca dobrze skomunikowanego – ul. Igołomskiej – na ulicę Pysocice, która jest wąska, pozbawiona chodników, poboczy i jakichkolwiek elementów zapewniających bezpieczeństwo pieszych czy rowerzystów, wydaje się pomysłem od początku nietrafionym. Decyzję tę tłumaczono względami logistycznymi i dostępnością miejsca pod budowę parkingu typu „Parkuj i Jedź” na 140 samochodów. Ale czy naprawdę to wystarczający powód, by ignorować potrzeby pieszych i rowerzystów? Czy zmiana ta uwzględniała długoterminowe skutki dla ruchu drogowego w Kościelnikach?

Teren, który się rozwija, infrastruktura, która stoi w miejscu

Teren podmiejski Dzielnicy XVIII Nowa Huta w tym Kościelniki to dziś obszar dynamicznie rozwijający się demograficznie – w ciągu ostatnich pięciu lat liczba zarejestrowanych wyborców wzrosła tu o 40%! Jednak infrastruktura komunikacyjna i transportowa stanęła jakby w miejscu wraz z zakończeniem przedłużającej się latami przebudowy ul. Igołomskiej. Jej założenia projektowe sprzed kilkunastu lat, dziś – co widać naocznie – nie są już aktualne.

Codziennie przez ul. Igołomską przejeżdża blisko 16 tysięcy samochodów (15 897 pojazdów w 2024 roku według najnowszych danych). Obciążenie to wyraźnie wskazuje na pilną potrzebę wprowadzenia zmian i nowych rozwiązań transportowych. Dlaczego nikt jeszcze nie poruszył zakopanych gdzieś planów przedłużenia linii tramwajowej z Pleszowa do PKP Kościelniki czy nawet dalej – do PKP Przylasek Rusiecki? A może linia tramwajowa powinna biec aż do ul. Brzeskiej, gdzie moglibyśmy stworzyć nowoczesny parking „Parkuj i Jedź” na granicy miasta?

Takie rozwiązanie nie tylko usprawniłoby ruch, ale byłoby też fantastycznym uzupełnieniem dla planowanego metra, o którym wciąż mówi się w Krakowie. Jednak na razie te ambitne plany wydają się pozostawać jedynie w sferze marzeń.

Wielkie obietnice, brak kluczowych rozwiązań

Przystanek PKP Kościelniki ma być chlubą Nowej Huty. Po jego otwarciu planowane jest również ukończenie wspomnianego parkingu, co z pewnością zwiększy jego funkcjonalność i ułatwi mieszkańcom korzystanie z transportu kolejowego. Dodatkowo, PKP zobowiązało się do zbudowania krótkiego dojazdu łączącego ul. Pysocice z przystankiem. Wszystko to brzmi jak przepis na sukces.

Ale sukces ten ma gorzki posmak, bo mieszkańcy muszą pogodzić się z brakiem jakichkolwiek inwestycji poprawiających bezpieczeństwo na ul. Pysocice i innych drogach dojazdowych. To ulica bez chodników, oznakowanych pasów czy poboczy – a przecież właśnie nią będą poruszać się piesi i rowerzyści, zarówno mieszkańcy, jak i osoby dojeżdżające do przystanku.

Jak to możliwe, że przy tak dużej inwestycji zapomniano o podstawach? Jak to możliwe, że jedyny plac zabaw w Kościelnikach, znajdujący się właśnie przy ul. Pysocice, nadal nie doczekał się bezpiecznego dojścia? Dziś dzieci muszą być dowożone samochodami, bo droga do placu zabaw pieszo to niemal igranie z losem.

Sygnały ignorowane przez miasto

Problem był wielokrotnie zgłaszany przez mieszkańców. Domagali się chodników, przejść dla pieszych, oznaczenia jezdni – elementów, które są standardem w każdej nowoczesnej infrastrukturze drogowej. Niestety, głos ten pozostał bez odpowiedzi. Miasto, choć miało szansę, nie zabezpieczyło środków na te podstawowe inwestycje.

Dziennikarze serwisu LoveKraków w artykule „Nowohuckie przystanki już niedługo, na chodniki mieszkańcy jeszcze poczekają” jasno potwierdzają, że żadne prace poprawiające bezpieczeństwo na ul. Pysocice nie są planowane w najbliższej przyszłości. Oznacza to, że mieszkańcy Kościelnik będą zmuszeni korzystać z przystanku w warunkach, które trudno uznać za bezpieczne.

Czy to sukces czy porażka?

Przystanek PKP Kościelniki jest bez wątpienia inwestycją potrzebną. Jednak brak kompleksowego podejścia, które uwzględniałoby nie tylko budowę samego przystanku, ale także dostosowanie infrastruktury drogowej, jest dowodem na brak wizji i zrozumienia potrzeb mieszkańców.

Dzisiaj mieszkańcy z niepokojem patrzą na przyszłość. Zamiast cieszyć się nowym przystankiem, muszą martwić się, jak bezpiecznie do niego dotrzeć. To wstyd, że przy okazji tak dużej inwestycji zapomniano o podstawowym obowiązku – zapewnieniu bezpieczeństwa wszystkim użytkownikom dróg.

Pozostaje pytanie, kiedy władze miasta zrozumieją, że rozwój nie polega tylko na budowaniu nowych obiektów, ale także na dbaniu o jakość życia mieszkańców? Bo na razie Kościelniki są tego smutnym przykładem.

***

Tekst ten powstał jako głos radnych dzielnicy na temat rozwoju osiedli Nowohuckich oddalonych od bardziej zurbanizowanej części Nowej Huty i miał ukazać się w papierowym „Magazynie Nowohuckim,” wydawanym przez Zarząd i Radę Dzielnicy XVIII Nowa Huta. Niestety publikacja tego artykułu została wstrzymana. Powodem było uznanie, że tekst może być odbierany jako zbyt krytyczny wobec władz miasta.

Magazyn Nowohucki, zgodnie ze swoją misją, powinien być przestrzenią otwartą na różne głosy, także te bardziej odważne, dotyczące wyzwań, przed jakimi stoją mieszkańcy i dzielnica. Wyrażamy nadzieję, że w przyszłości znajdzie się miejsce na publikację materiałów, które będą stanowiły przestrzeń do dialogu i różnorodności perspektyw, co wzbogaci debatę o przyszłości naszej dzielnicy.

Nasza Huta | fot. NAC

Opublikowane w

Nowa Huta zasługuje na osobny Komitet Rewitalizacji

Czy Nowa Huta może być traktowana na równi z innymi częściami Krakowa, jeśli chodzi o proces rewitalizacji? Odpowiedź brzmi: nie. Nie dlatego, że Nowa Huta chce być „inna”, ale dlatego, że po prostu jest inna. Historia, specyfika, potrzeby i codzienne wyzwania tej dzielnicy różnią się od tego, co dzieje się w innych obszarach rewitalizacji miasta. Dlatego powinna mieć swój osobny Komitet Rewitalizacji – złożony z ludzi stąd, rozumiejących jej wyjątkowość i potrzeby.

Unikalność Nowej Huty – wyzwanie dla rewitalizacji

Nowa Huta to nie tylko dzielnica Krakowa, ale symbol. To miejsce, gdzie nie realizuje się wielkoskalowych inwestycji, ale które tętni życiem. To żywa tkanka miejska, pełna mieszkańców, którzy codziennie mierzą się z realnymi problemami – od stanu chodników, przez brak zieleni, po potrzebę zachowania lokalnego charakteru. Mieszkańcy Nowej Huty nie potrzebują biurowców, luksusowych apartamentowców czy wielkich centrów handlowych. Potrzebują miejsc przyjaznych rodzinom, odnowionych budynków, zadbanych placów zabaw i przestrzeni do życia, która będzie wspierać ich codzienne potrzeby.

Dlaczego jeden komitet to za mało?

Obecne podejście – jeden Komitet Rewitalizacji dla wszystkich obszarów rewitalizacji Krakowa – jest błędem. Jak jedna grupa ludzi ma skutecznie zarządzać tak różnymi obszarami, jak Podgórze, Stare Miasto i Nowa Huta? Jak można jednocześnie rozwiązywać problemy historycznych kamienic na Kazimierzu i zajmować się ochroną prospołecznego charakteru Nowej Huty? To jak porównywać jabłka z pomarańczami – różne problemy, różne wyzwania, różne priorytety.

Lokalny komitet – głos mieszkańców

Nowa Huta potrzebuje swojego własnego Komitetu Rewitalizacji, składającego się z ludzi stąd – mieszkańców, aktywistów, ekspertów, którzy na co dzień żyją i pracują w tej dzielnicy. To ludzie, którzy znają potrzeby osiedli, rozumieją lokalną społeczność i potrafią przekazać jej głos dalej. Biurokraci zza biurka w centrum Krakowa nigdy nie zrozumieją Nowej Huty tak, jak ktoś, kto tutaj mieszka.

Taki lokalny komitet miałby szansę skupić się na drobnych, ale ważnych dla mieszkańców kwestiach – rewitalizacji osiedlowych skwerów, modernizacji przystanków, czy lepszym dostępie do infrastruktury sportowej. To nie są wielkie, medialne projekty, ale to właśnie one mają największy wpływ na codzienne życie mieszkańców.

Nowa Huta na pierwszym planie

Rewitalizacja Nowej Huty nie polega na jej „odbudowie”, ale na trosce o jej przyszłość i ochronie tego, co sprawia, że jest tak wyjątkowa. W czasie trwających konsultacji społecznych najważniejszym postulatem powinno być utworzenie osobnego Komitetu Rewitalizacji, dedykowanego wyłącznie tej dzielnicy. Komitet, który zrozumie Nową Hutę i jej mieszkańców. Komitet, który nie będzie patrzył na nią z perspektywy wieżowców w centrum Krakowa, ale z poziomu osiedlowych uliczek.

Mieszkańcy jako siła napędowa

To mieszkańcy Nowej Huty powinni być sercem tego komitetu. Tylko prawdziwy głos ludzi stąd może dotrzeć do Prezydenta Miasta Krakowa i wpłynąć na decyzje dotyczące rewitalizacji. Dlatego apeluję – nie traktujmy Nowej Huty jak „kolejnej dzielnicy do zrobienia”. Dajmy jej przestrzeń, jaką zasługuje. Zacznijmy od stworzenia osobnego Komitetu Rewitalizacji. To pierwszy krok do tego, aby Nowa Huta stała się jeszcze bardziej przyjaznym i zrównoważonym miejscem do życia.

Bo Nowa Huta to coś więcej niż dzielnica. To sposób życia.

Aktualne informacje dotyczące procesu rewitalizacji w Krakowie znajdują się na stronie. Obwieszczenie o rozpoczęciu konsultacji, przedmiot konsultacji oraz inne dokumenty znajdują się w Biuletynie Informacji Publicznej Miasta Krakowa.

Opublikowane w

Nowa Huta w cieniu Strefy Czystego Transportu – czas działać, nie czekać!

Nowa Huta w cieniu Strefy Czystego Powietrza czas działać nie czekać

W Krakowie o czystym powietrzu mówi się od lat. Dziś już wiemy, że utworzenie Strefy Czystego Transportu (SCT) jest tylko kwestią czasu. Prekonsultacje społeczne już trwają, ankieta dostępna online (zachęcam do wypełnienia: link) sugeruje, że miasto przygotowuje się do podjęcia ostatecznych decyzji. Ale czy samo ogłoszenie strefy wystarczy? Absolutnie nie. To musi być początek zmian, które obejmą także zapomniane części Krakowa, takie jak Nowa Huta.

Nowa Huta, dzielnica z ogromnym potencjałem, ale wciąż zaniedbywana w kwestii infrastruktury komunikacyjnej, zasługuje na szczególną uwagę. Jeśli chcemy, aby SCT odniosła sukces, musimy działać wielotorowo i odważnie inwestować. W przeciwnym razie zaryzykujemy wciąż narastającą tu frustrację mieszkańców, dalszy wzrost korków i brak realnej poprawy jakości życia.

Rozwój komunikacji miejskiej w Nowej Hucie: priorytet, nie margines

Teren podmiejski Dzielnicy XVIII Nowa Huta to dziś obszar dynamicznie rozwijający się demograficznie – w ciągu ostatnich pięciu lat liczba zarejestrowanych wyborców wzrosła tu o 40%! Jednak infrastruktura komunikacyjna i transportowa stanęła jakby w miejscu wraz z zakończeniem przedłużającej się latami przebudowie ul. Igołomskiej. Jej założenia projektowe sprzed kilkunastu lat, dziś – co widać naocznie – nie są już aktualne. Przez ul. Igołomską codziennie przejeżdża się blisko 16 tysięcy samochodów (15897 pojazdów w 2024 – źródło). Dlaczego nikt jeszcze nie poruszył gdzies tam zakopanych planów przedłużenia linii tramwajowej z Pleszowa do PKP Kościelniki czy nawet dalej, do PKP Przylasek Rusiecki? A może linia tramwajowa powinna biec aż do ul. Brzeskiej, gdzie moglibyśmy stworzyć parking P&R na granicy miasta? Czy nabyłoby to fantastyczne uzupełnienie dla planowanego metra?

Poranny korek przed światłami na ul. Igołomską – Zjazd z Ruszczy i Kościelnik ul. Jeziorko

Taka inwestycja byłaby krokiem milowym w odciążeniu ruchu samochodowego. Przy stacjach PKP warto zbudować nowoczesne parkingi, umożliwiając mieszkańcom spoza Krakowa wygodny przesiadek na kolej do centrum miasta lub tramwaj do serca Nowej Huty. To nie są pomysły z księżyca – to potrzeby mieszkańców i rozwiązania sprawdzone w innych miastach.

Niewykorzystane możliwości: betonowe place i korki

Dziś wzdłuż Igołomskiej znajdują się dwa wielkie, puste place betonowe przy skrzyżowaniu z ul. Jeziorko. Od zakończenia przebudowy tej drogi stoją bezużyteczne, a mogłyby służyć jako zajezdnia autobusowa MPK lub parking P&R a być może oba naraz. Czy naprawdę nie da się porozumieć z Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad, aby nadać tym przestrzeniom nowe życie?

Obserwując korki, które każdego dnia tworzą się na tej trasie, widać, że pasy do skrętu w Kościelniki i Ruszczę są zbyt krótkie, a infrastruktura nie nadąża za rosnącym ruchem. To problemy, które są widoczne gołym okiem. Dlaczego władze miasta jeszcze ich nie rozwiązały?

Popołudniowy korek przed światłami przy ul. Igołomską – Lewoskręt w kierunku Ruszczy i Kościelnik / ul. Jeziorko

Odwaga w podejmowaniu decyzji

W przeszłości nie brakowało sceptyków wobec takich projektów. Przypomnijmy sobie spalarnię w Nowej Hucie. Była krytykowana, spotykała się z protestami, ale dziś wiemy, że bez niej Kraków nie dałby sobie rady z odpadami. Koszty wywozu śmieci dla mieszkańców byłyby gigantyczne, a miasto utonęłoby w odpadach. Tak samo może być z SCT – wymaga odwagi, planowania i determinacji, ale ostatecznie przyniesie korzyści wszystkim.

Czas na zmiany: nie politykujmy, działajmy!

Radni Miasta Krakowa, to do Was apelujemy: mniej politykowania, więcej słuchania mieszkańców! Nadszedł czas, by działać. Czekanie na „lepszy moment” nie jest rozwiązaniem. Inwestycje takie jak przedłużenie linii tramwajowej czy budowa parkingów P&R to decyzje, które dziś mogą wydawać się kosztowne, ale w dłuższej perspektywie będą nieocenione dla Nowej Huty i całego Krakowa.

Mieszkańcy zasługują na lepszą komunikację, czystsze powietrze i odważne decyzje, które wytyczą ścieżkę ku lepszemu jutru. Nie bójmy się działać – kto nic nie robi, niczego się nie uczy i nic nie zmienia. Czyste Powietrze to nasze wspólne dobro. Pora wziąć odpowiedzialność za przyszłość naszego miasta i naszej dzielnicy. Czas na czyny, nie słowa!

Napisz co myślisz: marcinpawlik@dzielnica18.krakow.pl

Opublikowane w

Donice zamiast słupków

Donice zamiast słupków – estetyka i funkcjonalność w przestrzeni Nowej Huty

Nowa Huta – dzielnica o wyjątkowym krajobrazie

Nowa Huta to miejsce o bogatej historii i unikalnej architekturze, która przyciąga uwagę turystów i budzi dumę mieszkańców. Z czasem, jednak, rosną wyzwania związane z ochroną tej przestrzeni przed niszczącymi wpływami nielegalnego parkowania. Chodniki i zielone skwery często padają ofiarą nieodpowiedzialnych kierowców, a jednym z najczęściej stosowanych rozwiązań są słupki drogowe. Czy jednak są one najlepszym wyborem dla dzielnicy o tak wyjątkowym charakterze?

Estetyczne donice zamiast metalowych słupków

Zidentyfikowałem cztery zabytkowe donice w Nowej Hucie, które pamiętają dawne lata i idealnie wpisują się w krajobraz dzielnicy. Te oryginalne elementy architektoniczne mogłyby pełnić funkcję barier ochronnych, jednocześnie zachowując estetykę przestrzeni. Donice, w przeciwieństwie do słupków, stanowią harmonijny dodatek do architektury Nowej Huty, a ich obecność nie zaburza wizualnej spójności przestrzeni.

Słupki kontra donice – dlaczego warto wybrać donice?

Słupki, choć skuteczne w zapobieganiu nielegalnemu parkowaniu, tworzą wizualny chaos, który nie pasuje do charakteru dzielnicy wpisanej do rejestru zabytków. Donice natomiast łączą funkcję ochronną z walorami estetycznymi, nadając przestrzeni elegancki wygląd. Właśnie dlatego w Nowej Hucie warto rozważyć inne rozwiązania – takie, które nie tylko chronią, ale również dodają uroku. W końcu nasza dzielnica zasługuje na rozwiązania dostosowane do jej historycznego charakteru.

Wzór do naśladowania – cztery zabytkowe donice Nowej Huty

Te cztery zidentyfikowane przeze mnie donice mogłyby stać się inspiracją dla nowych projektów, które połączyłyby estetykę i funkcjonalność. Warto byłoby, aby Miejski Konserwator Zabytków wyraził opinię na temat zasadności użycia donic jako bariery ochronnej w Nowej Hucie. Może nawet stworzyć specjalne projekty wzorowane na tych czterech przykładach? To rozwiązanie, które w naturalny sposób wpisuje się w estetykę przestrzeni dzielnicy i pomaga w ochronie chodników przed nieodpowiedzialnym parkowaniem.

Donice jako bariera chroniąca i element upiększający

Donice mają przewagę nad słupkami – nie tylko chronią przestrzeń, ale również ją upiększają. Zadbane i obsadzone kwiatami, mogłyby wprowadzić do Nowej Huty więcej zieleni i koloru, dodając uroku każdej ulicy. Ich obecność przypominałaby o potrzebie dbałości o wspólną przestrzeń, a jednocześnie stanowiłaby skuteczną barierę ochronną.

Apel do mieszkańców – czy znacie inne zabytkowe donice?

Jeśli ktoś z Was zna inne zabytkowe donice w naszej dzielnicy, proszę o podzielenie się informacjami. Może razem uda nam się przekonać miejskie władze, że warto postawić na donice jako lepszą alternatywę dla słupków? Razem możemy zadbać o to, aby Nowa Huta pozostała piękna i przyjazna zarówno dla mieszkańców, jak i odwiedzających ją gości.

Donice jako symbol Nowej Huty

Wybór donic zamiast słupków to wyraz troski o estetykę i harmonię Nowej Huty. To rozwiązanie, które w naturalny sposób chroni przestrzeń, nie zaburzając jej charakteru. Donice mogą skutecznie pełnić funkcję ochronną, a przy tym przyczyniać się do estetyki i zieleni naszej dzielnicy. Nowa Huta zasługuje na rozwiązania, które szanują jej przeszłość i jednocześnie odpowiadają na współczesne wyzwania.

Opublikowane w

Koty i Kwiaty: Naturalna Obrona Przeciwko Szczurom w Nowej Hucie

Walka ze szczurami to problem, który dotyka niemal każdego zakątka Krakowa. Dzielnica XVIII, Nowa Huta, nie jest tutaj wyjątkiem – gryzonie, zwłaszcza w okolicach wiat śmietnikowych, są nagminnym problemem. Obowiązek deratyzacji i kontroli liczby szczurów spoczywa oczywiście na zarządcach wiat, głównie wspólnotach mieszkaniowych. Miasto też nie pozostaje bezczynne, angażując się w działania mające na celu eliminację szczurów.

Pisałem już o tym problemie we wcześniejszym wpisie Gdzie nie ma kultury są Szczury.

Jednak, czy istnieje bardziej estetyczna i naturalna metoda walki z tymi niechcianymi gośćmi? Co, gdyby wykorzystać kwietne rabaty, które jednocześnie przyciągałyby koty – naturalnych przeciwników szczurów – a przy okazji odstraszałyby gryzonie i kleszcze?

Powrót do Przeszłości: Koty na Podwórkach Nowej Huty

Kiedyś Nowa Huta pełna była kotów krążących po osiedlach, pilnujących porządku w piwnicach i podwórkach. Swobodnie przemieszczające się futrzaki były cichymi strażnikami podziemnych przestrzeni. Z czasem jednak koty zniknęły, a ich dawną rolę w obronie przed szkodnikami zastąpiła systematyczna deratyzacja. Zamknięte okienka piwniczne uniemożliwiły kotom wstęp do budynków, a wraz z ich zniknięciem zaczęły rosnąć kolonie szczurów, które – pozbawione naturalnych wrogów – rozmnażają się teraz bez przeszkód.

Niestety, to szczury – nie koty – opanowały wiaty i piwnice, a uciążliwe działania deratyzacyjne stają się koniecznością. A co gdyby wrócić do kotów, choćby symbolicznie? Gdyby zamiast sięgać po trujące substancje, postawić na coś bardziej humanitarnego i przyjaznego środowisku?

Rośliny Przyciągające Koty i Odstraszające Szkodniki

Nie trzeba być ekspertem od botaniki, by zauważyć, że koty mają swoje preferencje, jeśli chodzi o zapachy i rośliny. Są rośliny, które przyciągają koty niczym magnes – mogą one stanowić świetne wsparcie w „zapraszaniu” ich z powrotem na podwórka Nowej Huty. Kwiatowe rabaty skomponowane z odpowiednich roślin mogłyby stanowić nie tylko naturalną ozdobę okolicy, ale także przyciągnąć koty i odstraszać szczury oraz kleszcze. Oto kilka takich roślin:

  1. Kocimiętka (Nepeta cataria) – Królowa roślin przyciągających koty, których nie tylko uspokaja, ale też pobudza. Nepetalakton, substancja zawarta w kocimiętce, działa odstraszająco na kleszcze i szczury, jednocześnie zachęcając koty do częstych odwiedzin.
  2. Lawenda (Lavandula angustifolia) – Jej charakterystyczny zapach skutecznie odstrasza kleszcze i gryzonie, a jednocześnie bywa przyjemny dla kotów. Dodaje także elegancji rabatom, przyciągając nasze spojrzenia.
  3. Rozmaryn (Rosmarinus officinalis) – Nie tylko pięknie wygląda, ale też działa odstraszająco na gryzonie i kleszcze. Koty mogą być nim zainteresowane ze względu na subtelny aromat.
  4. Mięta (Mentha) – To roślina, której zapach odstrasza szczury, a czasem i kleszcze. Niektóre koty wykazują zainteresowanie miętą, choć należy być ostrożnym, bo w nadmiarze może być dla nich szkodliwa.
  5. Szałwia (Salvia officinalis) – Działa odstraszająco na gryzonie i kleszcze, a jej obecność może zachęcić koty do przebywania w pobliżu.
Kocimiętka - Koty i Kwiaty: Naturalna Obrona Przeciwko Szczurom w Nowej Hucie
Lawenda - Koty i Kwiaty: Naturalna Obrona Przeciwko Szczurom w Nowej Hucie
Mięta - Koty i Kwiaty: Naturalna Obrona Przeciwko Szczurom w Nowej Hucie
Rozmaryn - Koty i Kwiaty: Naturalna Obrona Przeciwko Szczurom w Nowej Hucie
Szałwia - Koty i Kwiaty: Naturalna Obrona Przeciwko Szczurom w Nowej Hucie

Wszystkie te rośliny nie tylko odpychają szczury, ale mają dodatkowy efekt: mogą ograniczyć obecność kleszczy, które również stanowią zagrożenie.

Rabaty kwietne jako estetyczny sposób na odstraszanie szczurów

Kwietne rabaty, bogate w rośliny przyciągające koty i odstraszające szkodniki, mogłyby stać się alternatywą dla nieestetycznych i uciążliwych metod deratyzacyjnych. Tego rodzaju rabaty mogłyby stanowić nowy front w walce z gryzoniami – mniej inwazyjny i bardziej humanitarny niż tradycyjna deratyzacja. Jednocześnie poprawiałyby estetykę okolicy, przyciągając wzrok mieszkańców oraz spacerowiczów.

Rabaty mogłyby być rozmieszczone w pobliżu wiat śmietnikowych, gdzie obecność szczurów jest szczególnie problematyczna. Wspólnoty mieszkaniowe mogłyby współpracować z miastem przy realizacji takich kwietnych instalacji, tworząc jednocześnie nowy, bardziej ekologiczny i przyjazny sposób na walkę ze szczurami.

Koty jako naturalni sprzymierzeńcy

Obecność kotów w pobliżu wiat śmietnikowych może stanowić czynnik odstraszający dla szczurów, które zwykle unikają miejsc odwiedzanych przez koty. Oczywiście, nie ma co liczyć, że koty przejmą całkowicie rolę „deratyzatorów”, jednak ich naturalna skłonność do polowania na gryzonie mogłaby ograniczyć obecność szczurów.

Dla kotów rabaty kwietne mogłyby być miejscem do zabawy, odpoczynku i polowania na szczury. Nawet jeśli nie wszystkie koty mają instynkt łowiecki, to sama ich obecność odstrasza gryzonie – co więcej, koty przyciągnięte zapachem kocimiętki czy lawendy będą naturalnie patrolować teren, co działa psychologicznie na szczury.

Pilotowy projekt na osiedlu Szkolnym?

Pomysł stworzenia kwietnych rabat mógłby zostać przetestowany jako pilotowy projekt na jednym z osiedli, np. osiedlu Szkolnym. Rabaty mogłyby być umieszczone w pobliżu wiat śmietnikowych i regularnie pielęgnowane przez mieszkańców. Projekt taki nie wymaga dużych nakładów finansowych, a z powodzeniem mógłby być prowadzony w ramach działań mieszkańców i służb miejskich np. w formie lokalnej inicjatywy… tylko jedno pytanie pozostaje bez odpowiedzi – co na to Miejski Konserwator Zabytków?

Niezaleznie od wszystkiego – warto spróbować!

Opublikowane w

Nowe rowerowe szlaki w Nowej Hucie: Kiedy doczekamy się realizacji?

Mieszkańcy będą mogli poznać szczegóły dotyczące długo wyczekiwanego połączenia rowerowego al. Solidarności i ul. Ptaszyckiego. Czy Kopiec Wandy wreszcie stanie się dostępny dla rowerzystów?

Już jutro, 8 października, odbędzie się spotkanie, które może przynieść przełomowe zmiany dla miłośników dwóch kółek w Nowej Hucie. Między 17:00 a 19:00, w formule online, mieszkańcy będą mieli okazję zapoznać się z planowanymi rozwiązaniami dotyczącymi rowerowego połączenia al. Solidarności i ul. Ptaszyckiego w kierunku ul. Igołomskiej, włącznie z pełnowymiarowym rowerowym dostępem do Kopca Wandy. Tak! Takiego do Kopca Wandy dziś nie ma.

To, co szczególnie mnie fascynuje, to fakt, że mówimy o czymś, co nigdy nie było w planach węzła drogowego, a jednak przyjęto to do realizacji – widok rzadki, prawda? Dziś, jeśli chcesz z Igołomskiej dostać się na Ptaszyckiego, musisz sporo kombinować, a w kierunku Solidarności lepiej w ogóle się nie pchać. Mamy dwie opcje: pierwsza – ul. Giedroycia, Jeżynowa, Na Niwach, Bardosa, i druga – wewnętrzna ul. ArcelorMittal, Fort Mogiła, Kępska, Bardosa. Obie są ciemne i niebezpieczne, niezbyt zachęcające do rowerowych wojaży.

Brzmi obiecująco, prawda? No właśnie. Ale ile razy słyszeliśmy już o ambitnych planach, które potem trafiały na wieczne „czekanie na lepszy czas”? Dlatego jutro, w pierwszej kolejności, zapytam: „Kiedy realizacja?” Bo czy nie czas, by rowerzyści w tej części miasta w końcu dostali to, czego im tak bardzo brakuje?

Spotkanie to szansa na konkretną odpowiedź. Do zobaczenia!

Link do spotkania: bit.ly/spotkanie-Solidarnosci-Igolomska.

Opublikowane w

Metro od Nowej Huty? Tak, ale pójdźmy o krok dalej!

To oczywiste, że najlepiej byłoby zacząć budowę metra od Nowej Huty. Dzielnica ta od lat czeka na większe inwestycje transportowe. Wszak — o zgrozo! — droga krajowa DK79 z ciężkim transportem kołowym przecina serce nie tylko Parku Kulturowego Nowa Huta, ale i Pomnika Historii! O ile jednak metro to krok w bardzo dobrym kierunku, nie zatrzymujmy się tylko na nim. Skoro już planujemy tak poważny projekt, dlaczego nie spojrzeć na niego w szerszej perspektywie?

Tramwaj aż do Igołomskiej – naturalne dopełnienie metra

Wydłużenie linii tramwajowej na całą długość ulicy Igołomskiej wydaje się naturalnym uzupełnieniem planowanej sieci metra. Tramwaje z odległej dziś ul. Brzeskiej pod Barem Janosik mogłyby dowozić mieszkańców do serca Nowej Huty — stacji metra, tworząc spójną, wielomodalną sieć transportową, z której korzystaliby nie tylko mieszkańcy Nowej Huty czy Krakowa, ale i całych gmin ościennych (Igołomia-Wawrzeńczyce, Wieliczka) przyjeżdżających tu do pracy czy szkoły. Tamtejsze przy-przystankowe P&R zatrzymałyby potok aut dziś w dziesiątkach tysięcy zjeżdżających do Krakowa. Warto już teraz, choćby etapowo, myśleć o połączeniu tych wszystkich elementów w jedną całość. Przecież budowy przystanków PKP Kościelniki i Przylasek Rusiecki są już na ukończeniu… Ale pójdźmy jeszcze dalej!

Podziemne tramwaje i nowa rola Placu Centralnego

Skoro już mamy kopać pod Nową Hutą, dlaczego nie schować pod ziemią również linii tramwajowych? Wyobraźmy sobie Plac Centralny – dziś węzeł komunikacyjny, a w przyszłości – prawdziwy plac, przestrzeń otwarta i dostępna dla mieszkańców, a nie zastawiona torowiskami, samochodami, smrodem i hałasem. Podziemna komunikacja mogłaby odmienić tę okolicę, szczególnie że i parkingi mogłyby znaleźć tam swoje miejsce, co dla Nowohucian okolicznych osiedli byłoby zbawienne. Górną część placu oddajmy mieszkańcom – niech stanie się tętniącym życiem centrum kultury i spotkań — czego sobie tam sami nie zażyczą.

Parkingi pod alejami – uwolnijmy przestrzeń dla mieszkańców

Wszystkie aleje prowadzące do Placu Centralnego mogłyby stać się podziemnymi parkingami dla samochodów mieszkańców. Dziś każdy wolny kawałek w podwórkach — chodniki i zieleńce — zastawione są pojazdami, co ogranicza przestrzeń do codziennego życia. Uwolnijmy podwórka od aut, dajmy je z powrotem mieszkańcom! To przyszłość, którą możemy zbudować – nowoczesną, funkcjonalną, a jednocześnie przyjazną dla ludzi.

„Najprościej byłoby, gdyby metro zaczynało się w Nowej Hucie, ale analizujemy również inne możliwości” – mówi Prezydent Stanisław Mazur.

LoveKraków.pl

Owszem, trzeba rozważać różne warianty, ale trudno o lepsze miejsce na start niż właśnie Nowa Huta. To tu miasto może się rozwijać, z nową infrastrukturą, zintegrowaną komunikacją i przestrzenią, która na nowo zacznie służyć mieszkańcom.

Przyszłość może być piękna, ale musimy zacząć myśleć o niej już dziś. To jest ten moment!

Więcej informacji o metrze w Krakowie:

Prezydent przedstawił plan budowy metra w Krakowie

Metro w Krakowie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wstępna analiza możliwości budowy I linii metra w …

Wstępne studium wykonalności premetra w Krakowie

Opublikowane w

Nadzieja dla Dłubni: Rewitalizacja i Poprawa Środowiskowych Warunków Rzeki

Rzeka Dłubnia, która od wieków przepływa przez tereny dzisiejszej Nowej Huty, doczekała się długo wyczekiwanego procesu rewitalizacji. Odcinek od Zalewu Zesławickiego do ujścia do Wisły w Krakowie znajduje się na etapie przygotowania koncepcji mającej na celu poprawę warunków geomorfologicznych rzeki. Jest to krok w stronę lepszego zarządzania zasobami wodnymi i środowiskowymi w tej częsci Krakowa.

To postępowanie przetargowe, którego szczegóły można znaleźć tutaj, daje mieszkańcom Krakowa, a zwłaszcza Nowej Huty, nadzieję na przyszłość. Choć obecnie prace nad projektem są jeszcze w fazie koncepcyjnej, ich znaczenie jest nie do przecenienia. Sama rewitalizacja Dłubni ma na celu nie tylko poprawę stanu ekologicznego rzeki, ale także przywrócenie jej dawnej świetności jako miejsca rekreacji i wypoczynku.

Czysta Dłubnia – Rzeka Nowej Huty

Rzeka Dłubnia, na co dzień niedoceniana, w rzeczywistości stanowi istotny element lokalnego ekosystemu. Nowohucianie, którzy od dawna walczą o jej lepsze zagospodarowanie, mają nadzieję, że nadchodzące zmiany nie tylko poprawią jakość wody, ale także stworzą nowe tereny rekreacyjne, sprzyjające wypoczynkowi na łonie natury. Wiele organizacji lokalnych oraz mieszkańców dąży do tego, aby czysta Dłubnia stała się rzeczywistością. Projekt rewitalizacji, który obecnie nabiera tempa, może być odpowiedzią na ich oczekiwania.

Jak można przeczytać na stronie Fundacji Ecotravel, dbanie o środowisko naturalne w regionie ma kluczowe znaczenie. Rzeka Dłubnia jest jednym z przykładów, jak ważne jest planowanie zrównoważonych działań ekologicznych. Czysta Dłubnia to nie tylko kwestia estetyki, ale także troska o bioróżnorodność i zdrowie mieszkańców Krakowa, którzy coraz częściej spędzają czas na jej brzegach.

Nadzieja na Środki do Realizacji

Obecnie trwający proces rewitalizacji to tylko pierwszy krok – etap planowania. Jednak równie ważne jest, aby w przyszłości znalazły się środki finansowe na realizację tego, co teraz jest projektowane. Koszt inwestycji tego rodzaju może być znaczący. Wsparcie zarówno ze strony lokalnych władz, jak i organizacji pozarządowych będzie kluczowe dla osiągnięcia sukcesu.

Nie możemy się doczekać wyników tego procesu. Trzymamy kciuki, aby przyszłość tej niezwykłej rzeki stała się jeszcze jaśniejsza. Czysta i uporządkowana Dłubnia mogłaby na nowo stać się klejnotem Nowej Huty. Przyciągając mieszkańców do rekreacji, wędrówek i spędzania czasu na świeżym powietrzu.

Znaczenie Rewitalizacji dla Nowej Huty

Dłubnia jest wyjątkową rzeką nie tylko ze względu na swoją historię, ale także ze względu na to, jak głęboko związana jest z tożsamością mieszkańców Nowej Huty. Dla nich to nie tylko ciekawe miejsce do spędzania czasu, ale także część dziedzictwa kulturowego tego miejsca. Rewitalizacja Dłubni może stać się przykładem, jak można łączyć ochronę środowiska z rozwojem lokalnym. Tworząc przy tym przestrzeń sprzyjającą zarówno przyrodzie, jak i mieszkańcom.

Mieszkańcy Nowej Huty szczególnie wyczekują zakończenia tego projektu. To dla nich nie tylko inwestycja w przyszłość, ale także możliwość przywrócenia dawnej chwały rzece. Dłubnia od lat czeka na nową szansę. Warto więc obserwować trwające prace i liczyć na to, że za kilka lat Dłubnia stanie się symbolem ekologicznej rewolucji Nowej Huty.

Wszystko wskazuje na to, że choć to tylko pierwszy krok, rzeka Dłubnia może doczekać się nie tylko rewitalizacji, ale także nowego początku. Jako czysta Dłubnia – miejsce, do którego będą chętnie wracać zarówno mieszkańcy Krakowa, jak i turyści, zainteresowani naturalnymi urokami tego regionu.

Zachęcam do śledzenia postępów w tym ważnym projekcie tutaj.

Polityka prywatności Dumnie wspierane przez WordPress